روز ۱۲ بهمن ۱۳۵۷، پرشكوه‌ترين استقبال تاريخي رقم خورد و هواپيماي "اير فرانس" در حوالي ساعت ۹ صبح در فرودگاه مهرآباد نشست و حضرت امام خميني (ره)، پس از ۱۵ سال هجرت، پا به خاك ميهن اسلامي گذاشتند. صدها خبرنگار و عكاس و فيلمبردار به ثبت اين رويداد تاريخي پرداختند. جمعيت استقبال‌كننده در طول ۳۳ كيلومتر از فرودگاه مهرآباد تا بهشت زهرا كه مقصد بعدي امام (ره) بود بين ۴ تا ۸ ميليون نفر تخمين زده مي‌شد.

بدين ترتيب، از ورود امام ده روز تاريخي که بعدها دهه فجر انقلاب اسلامي نام گرفت، سپري شد تا طومار رژيم پهلوي و ۲۵۰۰ سال استبداد شاهنشاهي براي هميشه در هم تنيده شود.

 سر امتحان استاد ها سوالاتی میدن که ما تا حالا ندیدیم !

.
.
.
.

در عوض ما هم جواب هایی میدیم که اونا به عمرشون ندیدن ! )))

خدایا یکی از این برفا برای دانش آموزا نصیب کن تا طعم خوشی تعطیلی رو بچشن!!!!  (آمین)

 ديرگاهيست در ظلمت بي فرداي اين روزگار زمين در انتظار است تا کسي بيايد که کس باشد و تا مردمان با نگاهي در او کس را از ناکس بازشناسند. 

امروز که آدميان صداقت را به زير آوار فراموشي ها از ياد برده اند؛ حالا که خاک از خون سرخ عدالت گلگون است؛ زمين در حسرت يک مرد ميسوزد. 
حالا که سپيدي ها همه در سياهي دلهاي آدميان رنگ باخته اند؛ ديدگان زمين در انتظار اندکي-حتي- سپيدي چون پلک خيس سپيده دم باراني ست. 
راه درازيست از اينجا تا صداقت و زمين در انتظار است تا مردي بيايد از جنس آسمان تا با قدوم نازنينش جسورانه شقاوت را؛ خيانت را از هستي پاک کند. تا شب دريده شود و ديدگان آدميان طلوعي از جنس عدالت را به نظاره بنشينند. 
راه دشواري نيست از اينجا تا مصيبت و دستان سرد آدميان گرماي دستاني را به ياري مي خواند تا در مرداب بي رحمي دنيا اميدبخش رهايي باشد. 
علي که از جنس آسمان بود به برق يک شمشير به آسمان رفت . علي به ستوه آمده از آدمياني از جنس شقاوت و قساوت به برق يک شمشير از عمق وجود فرياد برآورد که : فزت و رب الکعبه 
و از آن روز که عدالت همراه علي به آسمان رفت, زمين و زمان در انتظار وجود پر وجودي ست تا برخيزد, شمشير برگيرد و جهاني را روشني بخشد. 
               

 باز دل آسمان گرفته....

بغضش را با تمام وجود حس میکنم

از آن بغضهاست که اگر بشکند ویران می کند

خوش به حال آسمان که گهگاه بغض دارد و گهگاه ویران میکند

آسمان نمی داند که دل من تا ابد بغضی دارد که یارای شکستن ندارد .

       دنیا هم فهمیده اینا شیش تایی هستن..........

دنيا رو با همه ي خوب و بدش                                            با همه زندونياي ابدش

پشت سر گذاشتن و رها شدن                                           رفتن و سري توي سرا شدن

واسشون تو بند دنيا جا نبود                                               دنيا که جاي پرنده ها نبود

پشت سر گذشته هاي بي هدف                                           پيش رو لشگر آرزو به صف

تو بهشت آرزو گم نشدن                                             آدم حسرت گندم نشدن

وقتي موندن تو غبار زندگي                                              پر کشيدن از حصار زندگي

زنده موندن واسشون بهونه بود                                            زندگي بازي بچه گونه بود

يه صدا مي خوندشون سمت خدا                                           با سکوتشون رسيدن به صدا

در کوی نيک نامان مارا گذر ندادند                                                 گر تو نمی پسندی تغيير ده قضا را

 این مطلب اولین بار در سال 2001 توسط زنی به نام ریتا در وب سایت یک کلیسا قرار گرفت.

این مطلب کوتاه به اندازه ای تاثیر گذار و ساده بود که طی مدت 4 روز بیش از پانصد هزار نفر

به سایت کلیسا ی توسکالوسای ایالت آلاباما سر زدند.

این مطلب کوتاه به زبان های مختلف ترجمه شد و در سراسر دنیا انتشار پیدا کرد.

خدایا

ببخش اگر همیشه روی
بوم زندگی با رنگهای سیاه و خاکستری
نقاشی کشیده ام، ببخش اگر در آفتابی ترین
روزهای عمرم خورشید را نادیده گرفتم و روی تمام
خاطره هایم حتی قشنگ ترین خاطره هایم خط قرمز کشیدم.
ببخش اگر با دیدن ستاره باران آسمان عاشق نشدم و سبد سبد
ستاره نچیدم. ببخش اگر لابه لای صفحه های زمستانی تقویم زندگی ام گم شدم
و به بهار نرسیدم. ببخش اگر در گذر از پیچ و خم های زندگی همیشه به بن بسترسیدم و فراموش کردم که

... راه آسمان همیشه باز است ...